Het vanghokje

Aan het einde van de vangpijp staat het vanghokje. In eerste aanleg was dit een soort fuik die aan de laatste beugels van de vangpijp werd vastgemaakt.  In de loop van de tijd werd de fuik vervangen door het vanghokje. Het vanghokje was praktischer dan de fuik, met name omdat het uithalen van eenden uit de fuik een lastige klus was.  Een vanghokje met een klep is stukken handiger.

Vanghokjes zijn er in talloze uitvoeringen. Iedere kooi heeft weer een eigen model en is gemaakt van uiteenlopende materialen. Hiernaast (links) een vanghokje aan een Friese pijp. Het vanghokje staat in het verlengde van de pijp, terwijl bij het Noord-hollands model het vanghokje altijd in een hoek ten op zichte van de vangpijp staat. Zie foto in de linkerkolom van het vanghokje op de Mulderskooi op Wieringen.

Er zijn modellen met de vorm van een kist met aan de bovenzijde een klep om de eenden eruit te halen, maar ook modellen die veel opener zijn en bestaan uit beugels met daar tussen een net of gaas met een eenvoudige afsluiting van een aantal stukken hout (o.a. wilgen stammetjes) bijeen gehouden door een gaas matje. 

Naast het vanghokje werd veel gebruik gemaakt van het spartelmandje. Meestal een 8-tal in de grond gestoken paaltjes met daar doorheen een vlechtwerk van wilgentenen

Wat op valt is dat vanghokjes bij vangpijpen met een spiegel vaker meer gesloten zijn dan die bij de gelderse vangpijp.